Παθήσεις θυρεοειδούς αδένα
Παθήσεις θυρεοειδούς αδένα
Το συνηθέστερο αίτιο της υπολειτουργίας είναι η χρόνια λεμφοκυτταρική θυρεοειδίτιδα (ή θυρεοειδίτιδα Hashimoto), η οποία αποτελεί μια βραδέως εξελισσόμενη αυτοάνοση πάθηση του θυρεοειδούς αδένα.
Πολύ σπάνια αίτια υποθυρεοειδισμού αποτελούν υποφυσιακή ή υποθαλαμική ανεπάρκεια, γενετικές διαταραχές στη σύνθεση των θυρεοειδικών ορμονών, αντίσταση στη δράση των θυρεοειδικών ορμονών. Σε κάθε περίπτωση υποθυρεοειδισμού η θεραπεία είναι η υποκατάσταση των θυρεοειδικών ορμονών.
Τα αίτια της υπερλειτουργίας του θυρεοειδούς αδένα είναι:
Η αρχική θεραπευτική προσέγγιση στην περίπτωση υπερλειτουργίας του θυρεοειδούς αδένα είναι φαρμακευτική αλλά σε υποτροπή της νόσου προτείνεται εναλλακτική θεραπεία είτε με ραδιενεργό ιώδιο είτε με χειρουργική αφαίρεση του πάσχοντος θυρεοειδούς αδένα.
Σε γενικές γραμμές η χειρουργική θεραπεία σε περιπτώσεις υπερλειτουργίας του θυρεοειδούς αδένα είναι πιο ελκυστική ειδικά στις παρακάτω κατηγορίες ασθενών:
Ο καρκίνος του θυρεοειδούς εμφανίζει αύξηση της συχνότητας του τα τελευταία χρόνια.
Ως αίτιο του καρκίνου του θυρεοειδούς αδένα έχει ενοχοποιηθεί η εξωτερική ακτινοβολία ιδίως στην παιδική ηλικία αλλά και σπανιότερα γενετικοί παράγοντες ιδίως για το μυελοειδές καρκίνωμα του θυρεοειδούς αδένα.
Συνοπτικά διακρίνουμε τα καλώς διαφοροποιημένα θυρεοειδικά καρκινώματα (θηλώδη και θυλακιώδη), το μυελοειδές καρκίνωμα και το αναπλαστικό καρκίνωμα.
Τα καλώς διαφοροποιημένα θυρεοειδικά καρκινώματα (θηλώδη και θυλακιώδη)τα οποία έχουν εξαιρετική πρόγνωση είναι τα συχνότερα καρκινώματα του θυρεοειδούς αδένα (85-90% του συνόλου των θυρεοειδικών καρκινωμάτων).
Το μυελοειδές καρκίνωμα είναι σπανιότερο (10%) και έχει σαφέστατα χειρότερη πρόγνωση από τα καλώς διαφοροποιημένα θυρεοειδικά καρκινώματα.
Τέλος το αδιαφοροποίητο καρκίνωμα του θυρεοειδούς αδένα είναι κακοηθέστατο αλλά ευτυχώς εξαιρετικά σπάνιο (1% περίπου) και η πρόγνωσή του είναι αποκαρδιωτική με το 90% των ασθενών να καταλήγει μέσα στους πρώτους 6 μήνες από τη διάγνωση.